Select your language TH EN
เภสัชวัตถุ พืชวัตถุ  thai-herbs.thdata.co thdata.co

อ่านบทความอัตโนมัติ



ชื่อไทย: สมี

ชื่อท้องถิ่น: ผักฮองแฮง สะเภาลม (ภาคเหนือ) สมี(ภาคกลาง)

ชื่อสามัญ: -

ชื่อวิทยาศาสตร์: Sesbania sesban (L.) Merr.

ชื่อวงศ์: FABACEAE-LEGUMINOSAE และอยู่ในวงศ์ย่อย FABOIDEAE-PAPILIONOIDEAE-PAPILIONACEAE

สกุล:  Sesbania 

สปีชีส์: sesban

ชื่อพ้อง: -

ลักษณะทางพฤกษศาสตร์:

ต้นสมี จัดเป็นไม้พุ่ม มีความสูงของต้นประมาณ 3-5 เมตร ลำต้นมีลักษณะตั้งตรง แตกกิ่งก้านได้น้อย ตามต้นมีขนสีขาวนุ่มปกคลุม

ใบ เป็นใบประกอบแบบขนนก ออกรียงสลับ มีใบย่อยเป็นคู่ มีหูใบ แกนกลางใบยาวราว 6-10 ซม. ปลายเรียวแหลม โคนป่อง มีใบย่อยประมาณ 12-18 คู่ ออกตรงกันข้าม มีก้านใบย่อยสั้นมาก ลักษณะของใบย่อยเป็นรูปขอบขนาน โคนใบเบี้ยว ส่วนขอบใบเรียบ แผ่นใบเรียบทั้งสองด้าน

ดอก ออกเป็นช่อห้อยลง ออกตามซอกใบ ก้านช่อดอกยาว มีดอกย่อยช่อละ 3-10 ดอก ดอกย่อยรูปดอกถั่ว สีเหลืองอ่อน ด้านในกลีบกลางมีกระสีน้ำตาลอมม่วง กลีบเลี้ยงมี 5 กลีบ เชื่อมติดกัน กลีบดอกมี 5 กลีบ เกสรตัวผู้มี 10 อัน รังไข่เป็นชนิดอยู่สูง มีช่องเดียว 

ผล ลักษณะผลเป็นฝักรูปเส้นแคบยาว ห้อยลง ยาว 20-30 ซม. มักบิดเล็กน้อย ภายในมีเมล็ด 30 เมล็ด หรือกว่า เมล็ดสีเทาอมเขียว

สภาพนิเวศวิทยา: -

ถิ่นกำเนิด: -

การกระจายพันธุ์: -

การปลูกและการขยายพันธุ์: ขยายพันธุ์โดยการเพาะเมล็ด

สรรพคุณ:

-ตำรายาไทย

*เปลือกต้น รสเมาเบื่อ สรรพคุณ แก้กลากเกลื้อน 

*ใบ รสขม สรรพคุณ แก้ตับอักเสบ บีบเอาน้ำทาแก้สิวตามใบหน้า ทาตัว ถอนพิษไข้

*ดอก รสขม สรรพคุณ แก้มดลูกอักเสบพิการ แก้สตรีมีครรภ์ตกโลหิต

*ผล รสขม สรรพคุณ ทำให้สำรอกเอาเสมหะออก

*ไส้ รสขมเมา สรรพคุณ ฆ่าเชื้อโรคภายใน

*ราก รสขมเมา สรรพคุณ แก้ลงแดง ถ่ายอุจาระเป็นโลหิต

องค์ประกอบทางเคมี: -

การศึกษาทางเภสัชวิทยา: -

การศึกษาทางพิษวิทยา: -

การใช้ประโยชน์:

-สิว ใช้ใบสดนำมาตำ หรือขยำมาทาบริเวณที่มีอาการ

-คนเมืองจะใช้กิ่งนำมาแช่กับน้ำร่วมกับฝอยลม (จามลม) และเห็ดลม แล้วนำน้ำที่ได้มาใช้อาบเพื่อรักษาตุ่มคัน หรืออาการแพ้

-ใบ นำมาใช้ในพิธีพลีกูณฑ์ของพราหมณ์





ข้อมูลในระบบนี้ จัดทำขึ้นเพื่อให้ความรู้ ประกอบการเรียนการสอน | copyright © thai-herbs.thdata.co

สร้างบทความของคุณ โดยวิธีการง่ายๆ



แชร์ข้อมูล




ข้อมูลอื่นๆที่เกี่ยวข้อง