Select your language TH EN
เภสัชวัตถุ พืชวัตถุ  thai-herbs.thdata.co thdata.co

อ่านบทความอัตโนมัติ



ชื่อไทย: สนุ่น

ชื่อท้องถิ่น: สนุ่นน้ำ (นครราชสีมา)/ ตะหนุ่น (อยุธยา)/ ไคร้ใหญ่ (ยะลา)/ คล้าย (ปัตตานี)/ ไคร้นุ่น สนุ่นบก ตะไคร้บก (ภาคเหนือ)/ ไก๋นุ่น (ภาคอีสาน)/ กร่ยฮอ กะดึยเดะ (กะเหรี่ยงเชียงใหม่)/ ไม้ไคร้ (ไทใหญ่)

ชื่อสามัญ: Willow, Indian willow, White willow

ชื่อวิทยาศาสตร์: Salix tetrasperma Roxb.

ชื่อวงศ์: SALICACEAE

สกุล: Salix 

สปีชีส์: tetrasperma 

ชื่อพ้อง: -Pleiarina tetrasperma (Roxb.) N. Chao & G.T. Gong

ลักษณะทางพฤกษศาสตร์:

ต้นสนุ่น เป็นไม้ยืนต้นขนาดกลาง ผลัดใบระยะสั้นก่อนออกดอก มีความสูงของต้นประมาณ 5-10 เมตร ลำต้นเดี่ยวตั้งตรง เนื้ออ่อน เปลือกต้นหนาเป็นสีน้ำตาลเทาหรือสีเทาเข้ม มีรอยแตกลึกตามยาว กิ่งก้านแตกเป็นพุ่มทรงกลม โปร่ง กิ่งก้านมีลักษณะชูตั้งขึ้น ปลายลู่ลงเล็กน้อย แต่จะไม่ห้อยลงเป็นกิ่งยาว ๆ ยอดอ่อนมีขนสีเงินขึ้นอยู่หนาแน่น สนุ่นมีเขตการกระจายพันธุ์กว้าง 

ใบ เป็นใบเดี่ยว ออกเรียงสลับ ลักษณะของใบเป็นรูปรีหรือรูปใบหอก ปลายใบแหลม โคนใบมน เป็นรูปลิ่ม หรือเบี้ยว ส่วนขอบหยักเป็นซี่ฟันเล็ก ๆ ใบมีขนาดกว้างประมาณ 2-3 เซนติเมตร และยาวประมาณ 5-10 เซนติเมตร ใบแก่หนาเกลี้ยงหรือมีขนหนาแน่น หลังใบเป็นสีเขียวแก่ ส่วนท้องใบเป็นสีขาวนวล เส้นใบข้างมีประมาณ 12-24 คู่ มีก้านใบสีแดงลักษณะเรียวเล็ก ยาวประมาณ 1-3 เซนติเมตร ส่วนหูใบยาวได้ถึง 4 มิลลิเมตร อาจมองเห็นได้ไม่ชัดเจนหรือไม่มี

ดอก ออกดอกเป็นช่อเล็ก ๆ โดยจะออกตามซอกใบหรือที่ปลายกิ่งข้างสั้น ๆ ช่อดอกห้อยลงแบบหางกระรอก ทรงกระบอก ปลายช่อมีใบอ่อน ช่อมีขนาดยาวประมาณ 5-15 เซนติเมตร ดอกเป็นสีขาวหรือสีเหลืองอ่อน ดอกเป็นแบบแยกเพศและอยู่คนละต้น ดอกย่อยไม่มีกลีบเลี้ยงและกลีบดอก มีก้านดอกเรียวเล็ก มีกาบรองดอกเป็นรูปไข่ ดอกเพศผู้มีเกสรประมาณ 4-10 อัน ยาวประมาณ 4-6 มิลลิเมตร ส่วนดอกเพศเมียมีต่อมน้ำหวานที่ฐาน 1 ต่อม ก้านเกสรสั้น ปลายแยกเป็น 2 พู รังไข่มีขนขึ้นหนาแน่น และมีก้านชูชัดเจน เกสรแตกกระจายรอบแกนดอก

ผล ลักษณะผลเป็นแห้งและแตกได้ ขนาดประมาณ 0.4 เซนติเมตร ผลเป็นสีน้ำตาลอ่อนหรือสีออกเทา แตกได้เป็น 2 พู ภายในมีเมล็ดขนาดเล็กประมาณ 4-6 เมล็ด ปลายด้านหนึ่งมีแผงขนสีขาวเป็นปุย สามารถปลิวไปตามลม

สภาพนิเวศวิทยา: พบขึ้นตามที่ลุ่มชื้น ที่โล่งริมธารน้ำ แม่น้ำลำคลอง ป่าชายน้ำ ป่าผลัดใบและป่าไม่ผลัดใบ หรือภูเขาที่โล่ง ที่ระดับความสูงจากระดับน้ำทะเลจนถึง 1,900 เมตร

ถิ่นกำเนิด: -

การกระจายพันธุ์: พอินเดีย ปากีสถาน จีนตอนใต้ เวียดนาม พม่า มาเลเซีย อินโดนีเซีย และฟิลิปปินส์ 

การปลูกและการขยายพันธุ์: ขยายพันธุ์โดยการเพาะเมล็ด

สรรพคุณ:

-ตำรายาไทย

*เปลือกต้น รสเย็นเบื่อ สรรพคุณ ทำให้หัวใจเต้นแรง ชูชีพจร ต้มเอาน้ำให้เด็กอาบ แก้ตัวร้อน แก้หวัด คัดจมูก

*ราก มีรสขมเย็น ใช้ต้มดื่มเป็นยาช่วยทำให้เจริญอาหาร

องค์ประกอบทางเคมี: -

การศึกษาทางเภสัชวิทยา: -

การศึกษาทางพิษวิทยา: -

การใช้ประโยชน์:

-แก้ไข้ ใช้เปลือกต้นนำมาต้มเอาน้ำอาบและรดศีรษะเด็ก ช่วยดับร้อน แก้เด็กตัวร้อน แก้ไข้ แก้หวัดคัดจมูก 

-เริม งูสวัด ใช้ใบสนุ่นมีรสจืดเย็นเมา นำใบมาคั้นเอาน้ำนำมาทา พอก หรือพ่น แก้พิษงูสวัด แก้เริม แก้แผลเปื่อย

-ยอดอ่อน ใช้ใส่ในแกง จะช่วยแก้เมาพิษจากปลา เช่น ปลามุง ปลาสะแงะ เป็นต้น

-นิยมนำต้นสนุ่นมาปลูกไว้ริมน้ำเพื่อยึดตลิ่งไม่ให้พังทลาย

-ในรัฐมณีปุระ ดอกอ่อนของสนุ่นเรียก (Ooyum) นำมารับประทานได้ 

-เปลือกต้น ใช้ย้อมผ้าให้สีน้ำตาลแดง



ข้อมูลในระบบนี้ จัดทำขึ้นเพื่อให้ความรู้ ประกอบการเรียนการสอน | copyright © thai-herbs.thdata.co

สร้างบทความของคุณ โดยวิธีการง่ายๆ



แชร์ข้อมูล




ข้อมูลอื่นๆที่เกี่ยวข้อง